Potverdikkie, wat wij gisteren nou weer hadden. Ik was wezen wandelen met Tijn, heerlijk gespeeld en het een en ander aan appeloefeningen gedaan. Helemaal leuk... Komen we thuis en vanaf een halve meter voor onze voordeur (kennelijk) begon Tijn zijn poot te bloeden als een rund. HEEL mijn huis onder het bloed... Van die vlekken ter grootte van een pootafdruk. her en der flinke druppels... ieuwww… Ik Tijn snel de achtertuin ingedaan. Tijn had zelf nergens last van, maar er zat een flinke scheur in zijn voetzooltje. Ik heb hem even een uurtje laten liggen zodat de wond kon drogen. Leek mij huis-schoonmaak-technich beter. Ik onder tussen mijn vloer gedweild.
Vervolgens heb ik Tijn naar binnen gelaten en heb begon wederom weer te bloeden. Tijn had nog steeds nergens last van, liep normaal, begon ook bovenop zijn poot te likken, omdat hij nog steeds niet wist waar het bloed vandaan kwam.
Ik heb er maar een verbandje om gedaan... Twee keer mijn huis dweilen vond ik namelijk genoeg.
OMG.... vanaf dat hij dat verbandje om had was hij echt zielig. Althans, zo voelde hij zich, ik moest er wel een beetje om lachen. Er niet meer op staan, blijven liggen als hij geroepen word en zelfs als er iemand binnen komt. Niet meer met zijn poot omhoog kunnen plassen en heeeeeel zielug kijken... hahahaha
Inmiddels zijn we een dag verder. Verbandje is weer af. Nu doet het hem denk ik wel zeer. Hij gaat er niet (veel) op staan en wandelen wil hij niet. Volgende wandeling doe ik toch maar tijdens de wandeling een verbandje om voor het comfort en hygiëne. Nu is Tijn dus echt zielig.
Ik kijk het een paar dagen aan en anders toch maar naar de dierenarts.
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
